*Het kinderfocussen heeft die lijn in me gezuiverd, maar vooral ook bruikbaar gemaakt, verbonden met mijn werk. Door het kinderfocussen heb ik mijn persoonlijke proces, soms ook focussend op in tune, meer verbonden met mijn werk met de kinderen.
* Echter check ik vaak tussendoor ‘oké, hoe voelt het van binnen’. Door er alleen maar even bij stil te staan, het op te merken, is al helpend. Ik zou graag nog meer het herkennen en verkennen van innerlijke kritische processen willen ontwikkelen. Ik denk dat de innerlijke kritische processen van grote invloed kunnen zijn en door dit beter te herkennen en er focussend bij stil te kunnen staan zal dat van grote meerwaarde zijn.
*Wat ik vooral geleerd heb in dit focusjaar is vertragen, stil staan bij wat er is en uit het hoofd gaan. Allerlei rederneringen zijn niet zo van belang. Het ‘iets’ dat er is, spreekt voor zichzelf in gevoel en beeld als het gezien wordt en daarmee valt het op zijn plek en komt het goed. Misschien niet gelijk, maar dan een volgende keer dat het zich aandient. Het geeft rust en vertrouwen.
*En hoe verfijnder ik zelf als instrument mag zijn, hoe meer helend mijn aanwezigheid naar de kinderen is.
*Focussen heeft mijn werelden en die van de kinderen waar ik mee werk meer met elkaar verbonden
*Als ik kijk naar het afgelopen jaar en de opleiding die ik hierin volgde, kan ik vooral aangeven dat de opleiding mij veel verdieping heeft gebracht. Het geheel kwam me voor als een soort van zoektocht waarin maandelijks een aantal wegen elkaar kruisten om de gedolven schatten te tonen, te bewonderen en te onderzoeken.